To już ostatni post dotyczący mych wspomnień! :(
Pozostaje mi jedynie powiedzieć Wam dwa słowa- Kochajmy się!!
Całuję Was, Wasza oddana Zosia :*
Całuję Was, Wasza oddana Zosia :*
poniedziałek, 9 marca 2015
Wielki człowiek
Cześć, kochani!
Dzisiaj chciałabym napisać Wam o kolejnej bardzo ciekawej
osobie. Mianowicie jest to tata mojego Tadeusza, Jacek Soplica. Możliwe, że
kiedyś o nim słyszeliście. Krąży o nim wiele historii i czasem trudno określić,
która ich część jest prawdą, a która plotką. Niestety, już nie żyje, ale tutaj
jest prawdziwą legendą!
Dawno temu był częstym gościem na zamku mojego dziadka,
który często wykorzystywał jego autorytet wśród szlachty. Jacek zakochał się w
mojej mamie, jednak dziadek oddał jej rękę nie jemu, ale mojemu tacie. Soplica
ożenił się z niekochaną kobietą i z tego związku przyszedł na świat jego jedyny
syn – właśnie mój Tadeusz. Kobieta ta zmarła w krótkim czasie, a Jacek oddał
swojego syna pod opiekę swojego brata. Sam bardzo chciał zemścić się na dziadku
i kiedy na zamek najechali Rosjanie, wykorzystał okazję i go zastrzelił.
Niedługo potem Jacek, którego od tego czasu ludzie postrzegali jako zdrajcę,
uciekł z kraju. Wtedy był znany już jako ksiądz Robak. Za granicami kraju
podjął działalność patriotyczną, brał udział w walkach, był emisariuszem, a
potem był też więziony. Kiedy został uwolniony, wrócił do Soplicowa i wtedy go
poznałam ;) Od początku chciał, żebym to ja została żoną Tadeusza. Został
śmiertelnie ranny w walce z Rosjanami, kiedy własnym ciałem zasłonił klucznika
Gerwazego.
Jacek bardzo cierpiał przez całe swoje życie, a to wszystko
zapoczątkowała miłość do mojej mamy. Wiele osób opowiadało mi, jaki uparty i
nieprzejednany był. Jednak po ucieczce z kraju się zmienił. Nie był już taki
dumny – stał się pokorny. Stał się jeszcze większym patriotą niż był. Jednak
jego temperament pozostał taki sam ;)
Może uważacie, że Jacek Soplica był złym człowiekiem. Ale czy
zły człowiek jest w stanie poświęcić życie dla kogoś innego? Ja myślę, że był
po prostu wielki!
A wy co o tym myślicie? Podzielcie się swoimi przemyśleniami
na ten temat w komentarzach ;)
Zosia
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. I, w. 954-983
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. I, w. 954-983
niedziela, 8 marca 2015
Wspomnienia z Soplicowa
Witajcie kochani!
Nazywam się Zosia i od dzisiaj zamierzam prowadzić bloga "MODA NA SZLACHTĘ". Będę dzielić się z wami opowieściami oraz ciekawostkami, dotyczącymi mojego życia w Soplicowie.
A teraz krótko o mnie...Bardzo lubię zajmować się ogrodem, spędzam tam większość mojego czasu. Wraz z moim mężem, Tadeuszem, mieszkamy na wsi. Uwielbiam to otoczenie, miasto jest dla mnie za nudne. Na łonie natury czuję się jak ryba w wodzie!
Mam nadzieję, że spodoba się Wam mój blog. Liczę na Wasze wsparcie!
Jeszcze kilka zdjęć z sesji ślubnej...
[Link]
[Link]
P.S. Jeśli macie jakieś pytania, przesyłajcie je na adres e-mail: zosia.soplica@gmail.com
Nazywam się Zosia i od dzisiaj zamierzam prowadzić bloga "MODA NA SZLACHTĘ". Będę dzielić się z wami opowieściami oraz ciekawostkami, dotyczącymi mojego życia w Soplicowie.
 |
Mam nadzieję, że spodoba się Wam mój blog. Liczę na Wasze wsparcie!
Jeszcze kilka zdjęć z sesji ślubnej...
P.S. Jeśli macie jakieś pytania, przesyłajcie je na adres e-mail: zosia.soplica@gmail.com
Polonez
Kochani!
Wreszcie obiecany przeze mnie polonez! Do dziś wspominam tę chwilę z nostalgią... Na uroczystości niespodziewanie zjawił się Jankiel wraz z głównym sztabem wojska. Wszyscy dobrze wiedzieli, że nie ma sobie równych w graniu na cymbałach, nikt nie śmiał z nim konkurować. Lud prosił, by Jankiel zagrał, ten jednak nie chciał się zgodzić, dlatego też zrobiło mi się przykro i postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce. Przekonałam Jankiela by zagrał i zgodził się! Och, jak wielka była ma radość! Jankiel odegrał piękny, wzruszający koncert na cymbałach, oddając tym samym historię Polski z ostatnich dwudziestu lat.. W jego koncercie można było usłyszeć nawiązania do zdarzeń takich jak Targowica, Rzeź Pragi czyli powstanie kościuszkowskie. Pojawił się również Mazurek Dąbrowskiego. Wtem wybrzmiał takt poloneza i Podkomorzy podał mi rękę i ruszyliśmy do tańca!
Ach jakże to były piękne chwile..
Zosia
[Link]
Dziękuję, że jesteście ze mną! Wrzucam moje ulubione zdjęcie!
I nagranie poloneza, żebyście mogli na nowo przeżyć ze mną tę chwilę!
https://www.youtube.com/watch?v=Vq-VmzcJa3Y&feature=youtu.be
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 762-842
Wreszcie obiecany przeze mnie polonez! Do dziś wspominam tę chwilę z nostalgią... Na uroczystości niespodziewanie zjawił się Jankiel wraz z głównym sztabem wojska. Wszyscy dobrze wiedzieli, że nie ma sobie równych w graniu na cymbałach, nikt nie śmiał z nim konkurować. Lud prosił, by Jankiel zagrał, ten jednak nie chciał się zgodzić, dlatego też zrobiło mi się przykro i postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce. Przekonałam Jankiela by zagrał i zgodził się! Och, jak wielka była ma radość! Jankiel odegrał piękny, wzruszający koncert na cymbałach, oddając tym samym historię Polski z ostatnich dwudziestu lat.. W jego koncercie można było usłyszeć nawiązania do zdarzeń takich jak Targowica, Rzeź Pragi czyli powstanie kościuszkowskie. Pojawił się również Mazurek Dąbrowskiego. Wtem wybrzmiał takt poloneza i Podkomorzy podał mi rękę i ruszyliśmy do tańca!
Ach jakże to były piękne chwile..
Zosia
Dziękuję, że jesteście ze mną! Wrzucam moje ulubione zdjęcie!
I nagranie poloneza, żebyście mogli na nowo przeżyć ze mną tę chwilę!
https://www.youtube.com/watch?v=Vq-VmzcJa3Y&feature=youtu.be
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 762-842
Przekazanie ziemi chłopom
Witajcie kochani!
Tuż przed tańcem, odbyłam z Tadeuszkiem poważną rozmowę. Otóż Tadeusz miał otrzymać znaczną część wiosek, jednak wedle prawa miały one należeć do mnie, ale podjęliśmy decyzję iż uwłaszczymy chłopów do owej ziemi.Wybaczcie mi posługiwanie się nieco archaicznym słownictwem! Otóż uwłaszczać znaczy nadawać chłopom prawo własności do użytkowanej przez nich ziemi oraz uwalniać od pańszczyzny. Mój kochany Tadeusz myślał, że ciężko mi będzie żyć na wsi, ale dla mnie to nie był problem! O swej rodzinie nie wiedziałam zbyt wiele, byłam od dawna już w rodzinie Sopliców, gdyż zostałam wychowana w Soplicowie, na wsi. Nie wyobrażam sobie życia w innym miejscu!
Kiedy lud dowiedział się o naszej decyzji zaczął wiwatować!! Słowa te zapisały mi się głęboko w pamięci...
"Wiwat Lud, wiwat wszystkie Stany!"
Muszę szczerze przyznać, że Tadeusz i ja, jako małżeńswo jesteśmy bardzo zgodni!
Całuję, Wasza Zosia!
Z moich wspomnień obiecuję Wam dodać jeszcze te o polonezie!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 487-616
Tuż przed tańcem, odbyłam z Tadeuszkiem poważną rozmowę. Otóż Tadeusz miał otrzymać znaczną część wiosek, jednak wedle prawa miały one należeć do mnie, ale podjęliśmy decyzję iż uwłaszczymy chłopów do owej ziemi.Wybaczcie mi posługiwanie się nieco archaicznym słownictwem! Otóż uwłaszczać znaczy nadawać chłopom prawo własności do użytkowanej przez nich ziemi oraz uwalniać od pańszczyzny. Mój kochany Tadeusz myślał, że ciężko mi będzie żyć na wsi, ale dla mnie to nie był problem! O swej rodzinie nie wiedziałam zbyt wiele, byłam od dawna już w rodzinie Sopliców, gdyż zostałam wychowana w Soplicowie, na wsi. Nie wyobrażam sobie życia w innym miejscu!
Kiedy lud dowiedział się o naszej decyzji zaczął wiwatować!! Słowa te zapisały mi się głęboko w pamięci...
"Wiwat Lud, wiwat wszystkie Stany!"
Muszę szczerze przyznać, że Tadeusz i ja, jako małżeńswo jesteśmy bardzo zgodni!
Całuję, Wasza Zosia!
Z moich wspomnień obiecuję Wam dodać jeszcze te o polonezie!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 487-616
Rejent w stroju francuskim
Hej!
Jak już wiecie, moja ciocia- Telimena lubuje się w modzie francuskiej. Z tego powodu przyszło mi na myśl jeszcze jedno wspomnienie, a mianowicie strój Rejenta na uczcie. Tradycyjnym strojem szlacheckim był kontusz, jednakże ciocia, chcąc aby narzeczony pasował do niej, kazała mu założyć strój francuski. Rejent założył więc frak. Widać było, że nie jest mu w nim wygodnie, gdyż minę miał poważną, a jego postawa przypominała żołnierza, stojącego na baczność!
Wydaje mi się, że Rejentowi nie jest łatwo żyć u boku mej ciotki!
Dziewczyny, mam nadzieję, że nie zmuszacie swoich mężczyzn, aby ubierali się tak, aby do Was pasować!
Całuję, Zosia!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 402-418
Jak już wiecie, moja ciocia- Telimena lubuje się w modzie francuskiej. Z tego powodu przyszło mi na myśl jeszcze jedno wspomnienie, a mianowicie strój Rejenta na uczcie. Tradycyjnym strojem szlacheckim był kontusz, jednakże ciocia, chcąc aby narzeczony pasował do niej, kazała mu założyć strój francuski. Rejent założył więc frak. Widać było, że nie jest mu w nim wygodnie, gdyż minę miał poważną, a jego postawa przypominała żołnierza, stojącego na baczność!
Wydaje mi się, że Rejentowi nie jest łatwo żyć u boku mej ciotki!
Dziewczyny, mam nadzieję, że nie zmuszacie swoich mężczyzn, aby ubierali się tak, aby do Was pasować!
Całuję, Zosia!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 402-418
Zaręczynowa uczta
Witajcie!
Staropolskim obyczajem jest, iż nowi dziedzice na pierwszej uczcie sami służą ludowi, dlatego wraz z Tadeuszkiem nie siedliśmy do stołu, tylko częstowaliśmy gości, a jedliśmy chodząc.Uwagę gości przykuł serwis, który został wykonany na zamówienie w Wenecji i ozdobiony "po polsku". Wojski opowiedział, że na serwisie przedstawiona jest historia polskiego sejmiku, a w związku z tym narady, głosowanie, triumfy i kłótnie.
Po zakończonej opowieści zakropionej nutką alkoholu, rozpoczęła się uczta, a na stole zagościły potrawy, takie jak: rosół, barszcz czerwony, mięsa, ryby.. Wszystko to gościom bardzo smakowało! I popijając wino zachwycali się serwisem, który zmienił kolory. Na uczcie zjawiły się także ważne osobowości, wszyscy świetnie się bawili!
Jak wyglądały Wasze zaręczyny? Czy jesteście teraz szczęśliwym małżeństwem?
Wasza Zosia!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 617-668
Staropolskim obyczajem jest, iż nowi dziedzice na pierwszej uczcie sami służą ludowi, dlatego wraz z Tadeuszkiem nie siedliśmy do stołu, tylko częstowaliśmy gości, a jedliśmy chodząc.Uwagę gości przykuł serwis, który został wykonany na zamówienie w Wenecji i ozdobiony "po polsku". Wojski opowiedział, że na serwisie przedstawiona jest historia polskiego sejmiku, a w związku z tym narady, głosowanie, triumfy i kłótnie.
Po zakończonej opowieści zakropionej nutką alkoholu, rozpoczęła się uczta, a na stole zagościły potrawy, takie jak: rosół, barszcz czerwony, mięsa, ryby.. Wszystko to gościom bardzo smakowało! I popijając wino zachwycali się serwisem, który zmienił kolory. Na uczcie zjawiły się także ważne osobowości, wszyscy świetnie się bawili!
Jak wyglądały Wasze zaręczyny? Czy jesteście teraz szczęśliwym małżeństwem?
Wasza Zosia!
Pan Tadeusz, A. Mickiewicz, Ks. XII, w. 617-668
Subskrybuj:
Posty (Atom)